Valandil – trzeci król Arnoru, tytularny Najwyższy Król w latach 2 - 249 Trzeciej Ery. Urodził się w 3430 roku Drugiej Ery; Był czwartym synem Isildura, wnukiem Elendila, bratankiem Anariona, kuzynem Meneldila oraz ojcem Eldacara.
Historia
Valandil urodził się w tym samym roku kiedy powstał Ostatni Sojusz elfów i ludzi czyli 3430 TE.
W czasie Wojny Ostatniego Sojuszu przebywał wraz z matką w Rivendell. Tam też dowiedział się o śmierci swojego dziadka, a dwa lata później o napadzie orków na orszak królewski na Polach Gladden, gdzie poległ jego ojciec i trzej bracia: Elendur, Aratan i Ciryon. Przyjął wtedy tytuł Najwyższego Króla Arnoru i Gondoru, chociaż faktyczną władzę nad tym drugim sprawował jego kuzyn, namaszczony przez Isildura na króla Gondoru, Meneldil, Valandil miał w owym czasie jeszcze 8 lat i był niepełnoletni. Pierwsze osiem lat swych rządów Valandil spędził w Rivendell pod okiem Elronda, który uczył go sprawowania władzy i zarządzana państwem. W 10 roku TE udał się do Annúminas, gdzie otrzymał Berło Arnoru i oficjalnie objął urząd. Do końca swoich dni cieszył się pokojem, władał Arnorem przez 247 lat był najdłużej panującym i najdłużej żyjącym królem z linii Północnej. Po jego śmierci tron objął jego syn - Eldacar.
| Poprzednik: Isildur |
Król Arnoru 2 - 249 TE |
Następca: Eldacar (król Arnoru) |