Śródziemie Wiki
Advertisement

Umbar – port i zatoka położona na południe od zatoki Belfalas i na zachód od Haradu. Zbudowana najpierw jako Númenorejska kolonia, potem została przejęta i służyła jako siedziba Czarnych Númenorejczyków.

Historia[]

Druga Era[]

Port ten został założony w Drugiej Erze, za panowania króla Tar-Aldariona i należał do Númenorejczyków, którzy utworzyli tam potężną twierdzę, ufortyfikowaną w DE 2280 jako reakcję na rosnące siły Saurona[1]. Port ten spełniał funkcje kolonii i przystani, z której przybywali i odpływali Númenorejczycy, z wyspy do Śródziemia i z powrotem. Umbar bardzo szybko się rozrósł i stał się jedną z większych koloni Númenoru.

Za panowania króla Tar-Ancalimona dokonał się podział Númenorejczyków na Wiernych i Ludzi Króla, o ile pierwsi zachowali przyjaźń z elfami i czcili Valarów, to drudzy stali się ich dokładnym przeciwieństwem, zazdrościli elfom nieśmiertelności oraz nie czcili Valarów, nawet w Śródziemiu dokonał się podział. Siedzibą i największym skupiskiem Ludzi Króla stał się właśnie Umbar, który konkurował z równie wielkim portem zamieszkałym przez Wiernych – Pelargirem.[2][3]

W DE 3261 Ar-Pharazôn na czele swojej wielkiej armii wylądował w Umbarze by pokonać Saurona. Potomkowie Elendila zawsze z dumą wspominali, jak z Morza napłynęły wielkie zastępy Ar-Pharazôna, na pamiątkę czego na najwyższym z pagórków wznoszącym się nad portem Umbar ustawili smukły filar, a na nim umieścili wielką kryształową kulę, która zbierała w sobie promienie słońca i księżyca, a jaśniała takim blaskiem, że widać ją było nawet z Gondoru. Gdy Sauron podniósł się z upadku i Umbar znalazł się we władzy jego sług, pomnik upokorzenia jakiego doznał został zniszczony.

Po Upadku Númenoru w DE 3319 Umbar dostał się pod wpływ Saurona, a ludzie, którzy tam zamieszkiwali, byli nazywani odtąd Czarnymi Númenorejczykami. To właśnie z nich wywodzili się Korsarze. Od tego czasu prowadzili wojnę z Gondorem.[4]

Trzecia Era[]

MapaUmbaru

Położenie Umbaru

W 933 roku Trzeciej Ery król Eärnil I zdobył port Umbar i uczynił go warownią Gondoru.[5] W czasie kolejnych lat Korsarze oraz Haradrimowie próbowali odbić port. W czasie tych walk w TE 1015 zginął król Ciryandil.[6] W 1050 roku Hyarmendacil I zebrał potężną armię, przerwał oblężęnie Umbaru i podporządkował sobie Harad. Podczas wojny domowej o tron w Gondorze mieszkańcy Umbaru poparli Castamira Samozwańca.[7] W TE 1448 po tym jak pokonany został Castamir jego synom udało się zająć port w Umbarze i stworzyć tam własne państwo. W TE 1540 podczas walk z umbarskimi piratami oraz Haradrimami zginął król Aldamir. W TE 1634 piraci dowodzeni przez Angamaitë i Sangahyando (prawnuków Castamira) napadli na Pelargir. Podczas tego ataku zginął król Minardil. W TE 1810 Umbar został ponownie wcielony do królestwa Gondoru przez króla Telumehtara. Port pozostawał pod władzą jego syna, Narmacila II, aż do najazdu Woźnikow w 1856 roku, który bardzo osłabił Gondor. Sytuację tą wykorzystali Haradrimowie i zajęli Umbar. W TE 2758 trzy wielkie umbarskie flotylle zaatakowały Gondor. Korsarze doszli wtedy aż do ujścia Iseny.

Umbar stanął po stronie Saurona, kiedy ten wrócił do Mordoru. Zburzono wtedy białą kolumnę z kryształową kulą na górze – był to symbol przypłynięcia floty Ar-Pharazôna do portu i pokonania Władcy Ciemności. Około 2980 roku Aragorn II, za zgodą namiestnika Ectheliona II wraz z kilkoma swoimi ludźmi wyprawił się do Umbaru i pod osłoną nocy spalił większość statków Korsarzy, a także zabił dowódcę ich portu, przy czym sam nie poniósł wielkich strat.[8]

W czasie Wojny o Pierścień sprzymierzyli się z Sauronem. Mieli zaatakować wybrzeża Gondoru i pomóc w oblężęniu Minas Tirith wojskom Mordoru, zostali jednak pokonani w Linhirze i Pelargirze przez Aragorna oraz Umarłych z Dunharrow.[9][10] Po wojnie Umbar został z powrotem włączony do Gondoru.

Przypisy

Advertisement