Śródziemie Wiki
Advertisement
Obudzenie

Przebudzenie elfów nad Cuiviénen

Cuiviénen (qya. Woda Przebudzenia) – zatoka morza Helcar (czasem nazywane jeziorem) na dalekim wschodzie, a także nazwa pobliskich ziem znajdujących się nad nią. Tereny te leżały u południowych stóp gór Orocarni, skąd spadał potężny wodospad, niedaleko Dzikiej Puszczy.

Historia[]

Nad tą zatoką, ok. 1050 roku Ery Drzew przebudzili się Elfowie, stworzeni przez Eru Ilúvatara. Tam zobaczył ich polujący Oromë.

Według legendy, znanej w formie opowiadania dla dzieci elfów były to trzy grupy (łącznie 144 elfów): Minyarowie, Tatyarowie i Nelyarowie (Pierwsi, Drudzy, Trzeci). Minyarowie oraz część Tatyarów rozpoczęła wędrówkę po około 500 lat życia w Cuiviénen stając się Vanyarami i Ñoldorami. Pozostała część Tatyarów wolała zostać razem z Nalayarami. Za to część Nalyarów potem zdecydowała się dołączyć do idących. Tych, którzy woleli zostać zaczęto nazywać Avari. Również i część Avarich wyryszyła potem na zachód dołączając dla klanów. Pozostali mogli dostać się w ręce Morgotha, który zamienił ich w orków [1][2].

Po Wojnie Gniewu, część morza zanikła. Prawdopodobnie jego pozostałością jest Morze Rhûn. Los Avarich pozostał nieznany. Według Mędrców, miejsce to nigdy nie zostanie znalezione z powodu zmiany ustawienia lądów.

Przypisy

Advertisement