Przystań Sirionu (Przystanie Sirionu) – ukryty port, lub porty na wyspach wśród rozlewisk delty Sirionu, (lub ewentualnie na wyspie Balar, przed deltą Sirionu w Zatoce Balar) w Beleriandzie w rejonie Arvernien. W tym miejscu rzeka tworzyła potężne rozlewiska, nazywane Lisgardh pokryte moczarami, sitowiem i trzcinami wyrastającymi powyżej wysokości człowieka tworzącymi nieprzebyty gąszcz. Przed nimi, w morzu, istniała niedostępna z lądu wyspa. Miejsce to istniało 64 lata, choć elfowie z Nargothrondu już wcześnie pływali na wyspę przygotowując tam sobie bezpieczne schronienie[1].
Historia
Wyspa Balar powstała z oderwanego krańca Tol Eressei. W roku 474 PE, rok po Nirnaeth Arnoediad Cirdan ze swoimi ludźmi założył w tym rejonie port (szereg małych przystani). Wśród sitowia ujścia Sirionu, licznych ukrytych kanałów zarośniętych trzcinami i małych wysp budowano lekkie i zwinne statki[2]. W 506 PE po zniszczeniu Doriathu skryła się tu część ludności wraz Elwingą. W 510 PE zawitali tu kolejni uciekinierzy, tym razem z Gondolinu na czele z Idril i Tuorem.
W 525 PE odbył się tu ślub Eärendila z Elwingą. Razem z Cirdanem zbudowali potem okręt Vingilot na którym Eärendil popłynął do Valinoru. Podczas jego wyprawy w 538 PE synowie Feanora napadli na port i wymordowali większość ludzi. Nie znaleźli jednak Silmarilu którego szukali gdyż Elwinga popłynęła z nim w morze. Przybyli później Cirdan i Gil-galad nie mogli już uratować portu który popadł w ruinę.