Zrzut ekranu z gry The Hobbit (2003)
Muchy i pająki (ang. Flies and spiders) – ósmy rozdział książki Hobbit, czyli tam i z powrotem, autorstwa J.R.R. Tolkiena.
Treść rozdziału[]
Rozdział rozpoczyna się, gdy Kompania Thorina II Dębowej Tarczy po pozostawieniu ich przez Gandalfa Szarego i odesłaniu kuców Beorna wkracza do Mrocznej Puszczy. Droga była kręta, wąska i długa. Szli dalej, aż dotarli do Zaczarowanej Rzeki przecinającej drogę w poprzek. Nazywano ją tak, ponieważ osoby, które miały styczność z wodą, zapadały w głęboką śpiączkę. Beorning wcześniej przestrzegł przed nią wędrowców. Towarzysze wspólnie myśleli o tym, jak przeprawić się przez nią, "o suchej stopie". W tym momencie Bilbo Baggins dostrzegł łódź na drugim brzegu.
Fili przyciągnął ją za pomocą liny. Była za mała, aby mogli nią płynąć wszyscy, dlatego ruszali po cztery osoby, ostatnich było dwóch. Wtem z lasu wybiegł rozpędzony jeleń. Biegnąc, roztrącił podróżników, a Bombur wpadł do wody. Został uratowany jednak przez to, że zasnął. Reszta musiała go nieść, co znacznie spowolniło pochód. Śnił o ucztach, jasnym lesie i o "królu leśnym". Po jakimś czasie krasnolud obudził się, lecz brakowało zapasów jedzenia. Nieszczęśliwi poruszali się dalej. Wtem hobbit dostrzegł słabe światło pomiędzy drzewami. Nie stosując się do uwag czarodzieja, aby nie schodzili ze ścieżki, wędrowcy zaczęli skradać się w jego stronę. Byli pewni, że to obozowisko elfów. Zamierzali prosić o jedzenie, lecz gdy dotarli do polany, światła zniknęły podobnie jak jedzenie i przedstawiciele tej rasy. Drużyna straciła orientację. Postanowili przenocować w tym miejscu. Sytuacja powtórzyła się. Tym razem wysłano tylko Bilba, który nie wrócił. Odnalazł go Dori. Po raz trzeci ujrzeli to samo, tyle że tym razem biesiada była jeszcze wspanialsza. Gdy i ten widok zniknął, wszyscy się zgubili.
Kiedy Baggins spał, zaatakował go olbrzymi pająk. Niziołek zabił go, po czym nazwał swój miecz (będący naprawdę elfickim sztyletem znalezionym w skarbcu Trolli "Żądłem". Z pierścieniem na palcu szukał kompanów. Dzięki szczęściu trafił do kryjówki pająków, w której byli uwięzieni. Po zamordowaniu tych istot uwolnił gromadę i wyjawił im swój sekret. Zdali sobie również sprawę z tego, iż Thorin zniknął.
Przekłady na język polski[]
Zarówno Maria Skibniewska, jak i Andrzej Polkowski oraz Paulina Braiter oddali nazwę rozdziału tak samo – jako Muchy i pająki.
| Poprzedni rozdział: Dziwna kwatera |
Muchy i pająki | Następny rozdział: Beczki |