| “ | Trzy tysiące lat temu. W dniu gdy Isildur zdobył Pierścień, w dniu klęski potęgi ludzi. Poszliśmy do wnętrza Góry Przeznaczenia. Tylko tam można było zniszczyć Pierścień. Ten dzień miał przynieść kres zła. Ale pozwolono mu przetrwać. | ” |
—Elrond opowiada o próbie zniszczenia Pierścienia przez Isildura, Drużyna Pierścienia | ||
Isildur (3209 DE – 2 TE, qya. Sługa Księżyca) – Númenorejczyk, syn Elendila, brat Anáriona, potomek Elrosa jednak nie w linii prostej królów, lecz książąt Andúnië. Członkowie jego rodu władali Arnorem, a Aragorn II, jako potomek Arveduina i Fíriel, rządził także Gondorem. Król Gondoru i Arnoru, Drugi Król Wszystkich Dúnedainów, ojciec Elendura, Aratana, Ciryona, Valandila oraz stryj Meneldila.
Biografia[]
Na Númenorze[]
Urodził się w Númenorze w Drugiej Erze (3209) zarówno jak ojciec i reszta rodziny należeli do stronnictwa Wiernych. Zanim wyspa została zniszczona, jej ostatni król Ar-Pharazôn pod wpływem Saurona nakazał ściąć Białe Drzewo i spalić je. Dzień przed tym wydarzeniem Isildur wkradł się do ogrodu królewskiego i narażając życie zerwał kilka owoców drzewa, które później zakiełkowały. Isildur ożenił się i urodził mu się jego pierwszy syn Elendur (3299), z którym był potem bardzo zżyty.
Ucieczka do Śródziemia[]
Po tym, kiedy król Ar-Pharazôn wyruszył na Aman, Isildur podobnie jak jego rodzina odmówiła udziału w inwazji na Valarów. Cała rodzina obawiając się ich gniewu opuściła Númenor razem z pozostałymi wiernymi.
Wraz z ojcem i bratem wyruszył do Śródziemia na dziewięciu okrętach, Isildur na trzech, jego brat na dwóch a ojciec na czterech. Po przybyciu do Śródziemia, do portu w Pelargirze, postanowili osiedlić się tam na stałe. Elendil postanowił wyruszyć na północ i tam założyć swoje królestwo, podczas gdy jego synowie osiedlą się na południu i razem będą władać. Na pożegnanie Elendil podarował swym synom po dwóch palantírach z siedmiu ocalonych z Númenoru. Razem z bratem Anárionem osiedlili się na południu, w dorzeczu wielkiej rzeki Anduiny, gdzie założyli i władali wspólnie królestwem Gondoru. Isildur swoją siedzibę miał w Minas Ithili, potężnej twierdzy zbudowanej na przełęczy prowadzącej do Mordoru. Stamtąd władał swym lennem Ithilien, pod czas gdy brat miał swą siedzibę na przeciw jego wieży w Minas Anor skąd władał Anórien. W Minas Ithil posadził sadzonkę ocalonego Białego Drzewa z Númenoru. Razem z bratem władali wspólnie Gondorem, jako symbol ich wspólnej władzy mieli wspólny tron w Wielkiej Sali w Osgiliath. W tym czasie Isildurowi urodzili się jeszcze dwaj synowie, Aratan, Ciryon.
Walka w Ostatnim Sojuszu Elfów i Ludzi[]
Po wybuchu wojny z Sauronem, razem z bratem bronił Gondoru, siły Saurona jednak zdołały pokonać Isildura i w 3429 roku Drugiej Ery zdobyć jego siedzibę Minas Ithil. Siły zła po zdobyciu twierdzy spaliły Białe Drzewo które Isildur ocalił z Númenoru, jednak i tym razem zanim Isildur uciekł z synami i żoną, zabrał ze sobą kilka sadzonek białego drzewa. Po zajęciu Minas Ithil przez siły Saurona jasne było, że bez pomocy nie uda im się odeprzeć nieprzyjaciela, dlatego Isildur razem ze swymi synami pojechał do królestwa swojego ojca w Arnorze. Po przestawieniu opłakanej sytuacji w Gondorze, Elendil wezwał swoje armie do walki z Sauronem Przyłączył się również król elfów Gil-galad oraz Elrond oraz kilku innych wodzów elfickich. Po zgromadzeniu armii w Annúminas zawiązał się Ostatni Sojusz Elfów i Ludzi skierowany przeciwko władcy ciemności. Isildur razem ze swymi trzema synami przyłączył się do sojuszu, podczas gdy dopiero co narodzonego syna, Valandila, odesłał do Rivendell. W czasie oblężenia Barad-dûr towarzyszył mu jego najstarszy syn Elendur. Isildur w obawie, że Sauron spróbuje uciec, odesłał swych dwóch synów do obrony Minas Ithil. Podczas ostatecznej potyczki złamanym mieczem Elendila, Narsilem, odciął Jedyny Pierścień z ręki Władcy Ciemności. Pierścień zatrzymał przy sobie, pomimo okazji do jego ostatecznego zniszczenia, Isildur uległ mocy pierścienia, oświadczając że bierze go jako okup za stratę ojca i brata.
Król Wszystkich Dúnedainów[]
Po skończonej wojnie Arnor pozostał bez władcy; Isildur postanowił wziąć Berło Annúminas i Elendilmir ogłosił się królem Arnoru, objął również tytuł Króla Wszystkich Dúnedainów. Ogłosił, że obejmuje władzę i nad północą i południem, podczas gdy jego wojska wyruszyły na północ. On sam pozostał w Gondorze jeszcze na dwa lata, razem ze swymi trzema synami. Przez ten czas porządkował sprawy królestwa i umacniał jego granice, pochował również swego ojca razem z swoimi przyjaciółmi oraz zasadził w Minas Anor na pamiątkę brata Białe Drzewo Gondoru. Przebywając w mieście pouczał swego bratanka i doradzał mu w sprawach zarządzania państwem. W tym czasie spisał dokument opisujący wygląd pierścienia i jego działanie. Po tym wydarzeniu ostatecznie opuścił Gondor, namaszczając na jego króla swego bratanka Meneldila i pozostawiając mu Skrzydlatą Koronę.
Śmierć[]
Isildur zabity przez Orków
Król wracał na północ, gdzie miał się spotkać z Elrondem oraz swoim najmłodszym synem Valandilem, jednak na Polach Gladden oddział Isildura został zaatakowany przez orków, którzy całkowicie pokonali żołnierzy i zabili jego trzech synów. Jedyny Pierścień zdradził go, ześlizgując się się z jego palca, przez co Isildur stał się widoczny dla wrogów. Został zabity strzałami, zaś Pierścień zaległ na dnie. Z bitwy ocalało tylko czterech ludzi m.in. Ohtar, który zaniósł szczątki Narsila do Imladris.
Po jego śmierci tron Arnoru przejął jego najmłodszy syn Valandil.
Inne wersje legendarium[]
W Utraconej Drodze i innych pismach Isildur nazywa się Herendil i jest jedynym synem Elendila. W tej wersji bardziej skłania się ku Ludziom Króla i Sauronowi, stojąc w opozycji względem swego ojca. Pod koniec nieukończonej opowieści staje ostatecznie po jego stronie. Ponadto żali się ojcu o szyderstwach ze strony rówieśników, którzy przezywają go Telendurem i oskarżają o bycie "pół-Ñoldorem"[1].
Drzewo genealogiczne[]
| Amandil | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Elendil | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Isildur | Anárion | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Elendur | Aratan | Ciryon | Valandil | Królowie Gondoru | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Eldacar | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Arantar | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kreacje w adaptacjach[]
Według gry Śródziemie: Cień Wojny, Isildur po śmierci na Polach Gladden zostaje przetransportowany przez orków do Barad-dûr. Tam na palec martwego Isildura Sauron wkłada jeden z Dziewięciu Pierścieni, przez co Isildur powraca jako duch i staje się jednym z Nazgûli.
Ekranizacja Petera Jacksona[]
W filmie Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia Isildur uczestniczy w bitwie z wojskami Mordoru na stokach Góry Przeznaczenia i jest świadkiem śmierci Elendila, którego ciosem maczugi zabija Sauron. Zrozpaczony, rzuca się do ciała ojca. W tym momencie staje nad nim Sauron. Isildur chwyta Narsila, lecz Władca Ciemności łamie ostrze miecza. Gdy wyciąga ku niemu rękę, by go zabić, syn Elendila złamanym mieczem zadaje mu cios i odcina palec z Pierścieniem – Sauron zostaje pokonany. W kolejnej scenie, po zabraniu Pierścienia, Isildur na czele konnego oddziału przemierza las, lecz niespodziewanie zostaje zaatakowany przez orków. Krótko pokazano walkę jego żołnierzy z orkami, próbę ucieczki monarchy przez rzekę, zsunięcie się Pierścienia z jego palca i orków strzelających z łuków do widocznego już władcy. Po chwili widać ciało monarchy przebite strzałami, niesione przez prąd rzeki.
W dalszej części filmu Isildur pojawia się w retrospektywnej scenie, przy okazji rozmowy Elronda z Gandalfem. Tuż po pokonaniu Saurona, Elrond zabiera Isildura do wnętrz Góry Przeznaczenia. Tam namawia go, by zniszczył Pierścień, lecz syn Elendila, uwiedziony mocą klejnotu, odmawia i odchodzi. Wypowiada wówczas swoją jedyną kwestię w całym filmie: No (Nie).
Władca Pierścieni: Pierścienie Władzy[]
W serialu Władca Pierścieni: Pierścienie Władzy jest przedstawiony jako młody i nieustraszony żeglarz. Gra go Maxim Baldry.
| Poprzednik: Anárion |
Król Gondoru DE 3441 - TE 2 |
Następca: Meneldil |
| Poprzednik: Elendil |
Król Arnoru 3441 DE - 2 TE |
Następca: Valandil |
| Poprzednik: Elendil |
Król Wszystkich Dúnedainów 3441 DE - 2 TE |
Następca: Aragorn II |
| Powiernicy Pierścieni Władzy | |
|---|---|
Jedyny Pierścień Trzy Pierścienie Galadriela (Nenya) • Gil-galad, Elrond (Vilya) • Círdan, Gandalf (Narya) Siedem Pierścieni Thrór (przekazał pierścień synowi) • Thráin II (otrzymał pierścień od ojca) • sześciu nieznanych krasnoludów Dziewięć Pierścieni Czarnoksiężnik z Angmaru • Khamûl • Siedem nieznanych Upiorów Pierścienia | |
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Zagubiona Droga i inne pisma, "Cześć pierwsza: Zagubiona Droga, (II) rozdziały Numenorejskiej", str. 59-61