Balrogowie

Jeden z Balrogów w adaptacji filmowej Petera Jacksona

Balrogowie – Majarowie, którzy przeszli na stronę Morgotha. Ich pierwotna nazwa to Valaraukarowie, duchy ognia. Istniało nie mniej niż trzech i nie więcej niż 7 balrogów.

Historia

Glorfindel walczący z barlogiem

Balrogowie stali się sługami Władcy Ciemności w Erze Latarń. Po przyjściu ich pana do Śródziemia, kiedy wzywał ich na pomoc, przybyli do niego i przepędzili Ungoliantę. Najwięcej szkód wyrządzili za czasów Morgotha podczas Wojen Beleriandu, wtedy też większość z nich poległa.

Balrogowie wypędzają Ungoliante.

Wspomagali orków w napadzie na Gondolin. Po pokonaniu Morgotha przez Valarów skryli się w lochach Angbandu lub opuszczonych, mrocznych miejscach we wnętrzu ziemi. Jeden z nich został obudzony przez krasnoludów w Morii. Zabił on Durina VI, dlatego został nazwany Zgubą Durina. W późniejszych czasach został zabity przez Gandalfa. Bohatersko walczyli z nimi również: Tuor, Glorfindel, Ecthelion, Feanor czy Fingon. Najsilniejszym i największym Balrogiem był Gothmog.

Charakterystyka

Fingon walczący z Gothmogiem (graf. Kip Rasmussen)

Uważano ich za najstraszniejsze i najokrutniejsze ze sług Morgotha. Potrafili posługiwać się magią, a w ręku dzierżyli miecze z płomieni i wielorzemienne bicze, niektórzy posiadali też topory. Byli nieśmiertelni, a zniszczyć ich mogła tylko siła potężniejsza niż oni sami. Byli istotami władającymi ogniem i cieniem, potężnymi i wzbudzającymi strach.

Znani Balrogowie

• Gothmog, zabity przez Ectheliona
• Balrog z Gondolinu, zabity przez Glorfindela
• Zguba Durina, zabity przez Gandalfa
• Lungorthin (wcześniejsze wersje legendarium)
• Tar Goroth (pojawia się tylko w grze Śródziemie: Cień wojny), zabity przez Taliona

Inne wersje legendarium

W bardzo wczesnych zapiskach Tolkiena balrogowie nie byli więksi od ludzi. Brali udział setkami, a nawet tysiącami w bitwach. Dowodzili nimi straszliwi thanowie. Ich podobizny wyrzeźbiono na tronie Morgotha, gdzie mieli ogniste grzywy, czerwone dłonie i stalowe zęby. Kilku zostało zabitych w Gondolinie podczas bitwy Turina i Ectheliona, a także pod pałacem królewskim. Później jednak, gdy Tolkien zdecydował że są to potężne bestie ograniczył ich liczbę do 7 w całej historii.

Etymologia

Słowo w sindarinie oznacza "potężny demon" i pochodzi z prymitywnego elfickiego balaraukô.