Pengolodh – elf; noldorski mędrzec, mieszkaniec Gondolinu i jeden z Lambengolmor.
Historia
Pengolodh urodził się w Nevraście, jako dziecko Noldora i Sindarki. Później razem z Turgonem przeniósł się do Ukrytego Królestwa. Został największym, zaraz obok Fëanora spośród Mistrzów Wiedzy o Językach. Z oblężonego miasta uciekł razem z Tuorem i Idril. Przebywał jakiś czas na wyspie u ujścia Sirionu, gdzie gromadził i przepisywał kroniki i dokumenty miedzy innymi uchodźców z Doriathu.
W Drugiej Erze Pengolodh zamieszkał w Lindonie, królestwie Gil-galada gdzie jego prace skopiowane, oraz przez niedługi czas w Khazad-dûm (lub może raczej w pobliskich siedzibach w Ered Luin na co wskazuje wersja języka[1]), gdzie krasnoludowie nauczyli go Khuzdulu.
Po upadku Eregionu, pożeglował na Eressëę, gdzie prawdopodobnie ciągle żyje.
We wczesnych wersjach legendarium miał przywitać Elfwina z Anglii i opowiedzieć mu o Dawnych Dniach.
Był autorem Kronik Beleriandu i redaktorem Ainulindalë, Lhammas i Kronik Ammanu.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, "Eldarin Hands, Fingers & Numerals and Related Writings — Part Two" (red Patrick H. Wynne), w: Vinyar Tengwar, nr 48, 12.2005, s. 6 (przyp. 3)