Oropher – władca Elfów. Ojciec Thranduila, dziadek Legolasa oraz władca leśnych elfów w drugiej erze.
Biografia
Nieznana jest jego dokładna data urodzenia. Na tron wstąpił we wczesnych latach drugiej ery. Zamieszkiwał obszar Doriathu. Po Wojnie Gniewu nie opuścił Śródziemia, lecz udał się w Góry Błękitne, a następnie do Zielonego Lasu. Tam został przywódcą leśnych elfów, które uznały go za króla. Założył państwo ze stolicą wybudowaną na wzgórzu Amon Lanc. W późniejszym czasie powstała tam twierdza Saurona: Dol Guldur.
Jego państwo obejmowało obszar Mrocznej Puszczy i wschodniego brzegu rzeki Anduiny, na granicy z królestwem Lothlórien. Gdy po upadku Númenoru Sauron powrócił do Śródziemia, król wycofał się w okolice północnej części drogi kransoludów. Gdy moc mrocznego władcy zaczęła wzrastać, Oropher udał się w góry Emyn-nu-Fuin.
Przed Bitwą na Dagorlad opuścił Amon Lanc i zamieszkał wraz ze swym ludem w Lothlórien. Kilka lat później znowu ruszył w góry Emyn Duir (góry Mrocznej Puszczy), by znaleźć się poza zasięgiem krasnoludów z Khazad-Dum.
Oropher pragnął by w Śródziemiu zapanował pokój, a jedynym na to sposobem było pokonanie Saurona. Dołączył do ostatniego sojuszu elfów i ludzi. Jego armia maszerowała wraz z wojskami Amdíra, władcy Lothlórien. Później ich siły złączyły się razem z armią Gil-Galada. Maszerowali wzdłuż Anduiny, na równinę Dagorlad, gdzie miało dojść do starcia z wojskami Saurona.
Brał Udział w Bitwie na Dagorlad. Tam też poległ, wraz z większą częścią swoich ludzi, ale Sauron został pokonany. Władzę po nim przejął jego syn: Thranduil.