Narmacil I (1049 - 1294 TE) – siedemnasty król Gondoru, syn Atanatara II.
Biografia
Panowanie Narmacila było dość nietypowe. Co prawda objął on tron po swoim ojcu w 1226 roku Trzeciej Ery, jednak już 14 lat później, w 1240 roku, oddał większą część władzy swojemu bratankowi, Minalcarowi, czyniąc go Regentem.
Decyzja ta była o tyle owocna, że już 8 lat później Minalcar stoczył zwycięską wojnę z Easterlingami, którzy najechali tereny między Rhovanionem a Morzem Rhûn. W walkach niezwykle pomocni okazali się być Nortowie, sprzymierzeńcy Gondoru na północy, do których dwa lata po wojnie Minalcar wysłał swojego syna, Valacara, jako ambasadora, aby zacieśnić z nimi stosunki. Była to niezwykle brzemienna w skutkach decyzja, która doprowadziła później do wielkiej wojny domowej, zwanej Waśnią Rodzinną.
Narmacil I zmarł bezdzietnie, na tronie zastąpił go młodszy brat, Calmacil, który z racji wieku również powierzył faktyczną władzę w państwie Minalcarowi.
| Poprzednik: Atanatar II |
Król Gondoru 1226 - 1294 TE |
Następca: Calmacil |