Kilmessë – jedno z imion elfów wysokiego rodu. Imię to nadawali sobie elfowi sami, jednak nie wszyscy, dotyczyło to głównie wygnańców z Valinoru. [1]
Inna wersja mówi, że elf nadawał sobie to imię w chwili uzyskania dojrzałości samooceny, gdy poznał swój "smak brzmienia" Lámatyávë oraz nauczył się płynnie mówić w języku rodziców, co u elfów oznacza umiejętność nadawania pięknych nazw. Zazwyczaj działo się to w wieku ok 7-10 lat. Elfowie dorastali psychicznie i umysłowo szybciej niż ludzie, więc w tym okresie życia elf mógł już być w miarę pewny swojej indywidualnej natury. Ceremonię wyboru takiego imienia nazywano Essecilmë.
Imię takie związane powinno być z talentami elfa, mogło też ulegać zmianom w trakcie życia. Było to imię prywatne i nie każdemu wolno się było zwracać tak do elfa. Używając tego imienia, nie będąc bliskim krewnym lub rodziną, można się było narazić na uznanie za grubianina. Niekiedy jednak elfowie wybierali imię matczyne jako swoje imię prywatne. W pierwszych okresach dziejów kilmessë powinno być unikalne dla każdego elfa, który je wybierał. [2]