Śródziemie Wiki
Advertisement

Isengard – jedna z fortec Gondoru, później siedziba czarodzieja Sarumana. Nazwa pochodzi od mającej tam źródło rzeki Iseny. Inna nazwa tej twierdzy to Angrenost.

Geografia[]

Położenie[]

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/35/Information_icon.svg/16px-Information_icon.svg.png Osobny artykuł: Dolina Czarodzieja

Isengard leżał w zachodniej części Rohanu, na południowym krańcu Gór Mglistych, w Nan Curunír, Dolinie Czarodzieja. Położenie twierdzy było bardzo istotnym punktem strategicznym – wraz z warownią Helmowy Jar Isengard strzegł Wrót Rohanu.

Opis[]

Isengard wzniesiony był na planie koła, spod zbocza góry wysuwał się ogromny kamienny pierścień murów, stromy jak urwisko. Zatoczywszy wielki krąg do niej powracał. Istniało tylko jedno wejście, od strony południa. Był to długi tunel wykuty w czarnej skale, na obu końcach zamknięty potężnymi żelaznymi wrotami. Zawiasy skonstruowane były w taki sposób, że po odsunięciu rygli, możliwe było rozchylenie wrót lekkim pchnięciem ręki. Wnętrze Isengardu to była kolista, lekko wklęśnięta przestrzeń o średnicy mili. W centrum stała wieża Orthank. W fortecy była rozwinięta sieć dróg, które spotykały się pod Orthankiem[1]. Wzdłuż wschodnich murów płynęła rzeka Isena, mająca źródło niedaleko Isengardu.

Historia[]

Druga Era[]

Isengard został wybudowany w Drugiej Erze przez Númenorejczyków. Dokładna data nie jest znana, ale musiało to się stać pomiędzy rokiem 3320, kiedy powstały królestwa Arnoru i Gondoru, a 3430 Drugiej Ery, kiedy utworzono Ostatni Sojusz elfów i ludzi[2]. W Orthanku umieszczono jeden z Palantírów.

Trzecia Era[]

Po zawarciu sojuszu między Gondorem i Rohirrimami przez Ciriona i Eorla w 2510 roku Trzeciej Ery, namiestnik Gondoru podarował im ziemie Calenardhonu, późniejszego Rohanu. Krąg Isengardu jednak nadal należał do Gondoru, choć Orthank zamknięto, a klucze wysłano do Minas Tirith. Twierdza Angrenost została obsadzona nieliczną dawną załogą Rogatego Grodu z dziedzicznym wodzem. Załoga twierdzy żyła tam bez kontaktu ze światem zewnętrznym. Rohirrimowie uważali ich za parających się czarną magią. Po pewnym czasie przestali tam przybywać posłańcy z Gondoru.

Za panowania króla Déora ród gondorskich wodzów Angrenostu wymarł; forteca przeszła w ręce ich krewniaków mieszanego pochodzenia, po części Dunlendingów. Mieszkańcy Isengardu wspierali Dunlendingów w wojnach z Rohanem, co zaskoczyło króla Déora. Wysłał do nich posłańca z dobrym słowem, jednak ten zastał bramę zamkniętą. Jak się później okazało, ludzie z Dunlandu zdradzili przyjaciół, przejmując Isengard i wybijając potomków dawnych strażników. Twierdza była w ich rękach do Długiej Zimy w 2758 roku, kiedy to Rohirrimowie odbili fortecę[3].

W 2759 roku czarodziej Saruman zaproponował Fréaláfowi, królowi Rohanu, i namiestnikowi Gondoru, Berenowi, że osiedli się w Isengardzie, będzie nim władał w imieniu namiestnika, wyremontuje twierdzę i przywróci jej funkcje obronne dla Zachodu. Propozycja spotkała się z pełną akceptacją władców. Beren przekazał czarodziejowi klucze do Orthanku[4][5].

W 2953 roku, po ostatnim spotkaniu Białej Rady Saruman zawłaszczył Isengard, uniezależniając się od namiestnika Gondoru, oraz go ufortyfikował. Już wtedy miał złe plany co do Rohanu.

W 3000 roku Saruman odważył się użyć Palantíru. Skontaktował się z Sauronem i został jego chwilowym sojusznikiem[6].

Flaga Isengardu

Flaga Isengardu po zdradzie Sarumana.

10 lat przed Wojną o Pierścień w Isengardzie zaczęli się gromadzić orkowie i wargowie. Zaczęto niszczyć tamtejsze ogrody, stawiać piece, kuźnie i wylęgarnie dla hord Sarumana.[7] Drogi wybrukowano ciemnymi płytami, a wzdłuż nich wybudowano szeregi filarów połączonych łańcuchami. W skałach wykuto sale i komnaty, mogące pomieścić tysiące wojowników. Postawiono również tamę, blokującą wody rzeki Iseny[1].

W czasie Wojny o Pierścień Isengard był siedzibą Sarumana i miejscem, z którego zarządzał armią. W 3019 roku z fortecy wymaszerowała armia orków, Uruk-hai, wargów i ludzi z Dunlandu na podbój Rohanu.

Choć Isengard tak twardy jest jak naga kość, jak chłodny głaz, idziemy nań, idziemy nań, roztrzaskać głaz, wyłamać drzwi!

2 marca 3019 roku, w czasie bitwy o Helmowy Jar, żądni zemsty za niszczenie lasu Fangorn entowie i huornowie zaatakowali Isengard. Po pięciu minutach nacierania na bramę, Drzewiec z kilkoma entami zburzyli ją. Dostali się do twierdzy i zaczęli w szale ją niszczyć. Saruman zamknął się w wieży Orthank, gdzie entowie nie mogli się dostać. Po wygranej bitwie zburzyli tamę, uwalniając rzekę Isenę[8].

Czwarta Era[]

Po zakończonej wojnie, król Elessar oddał entom w posiadanie dolinę, aby pilnowały twierdzy. Isengard został zamieniony przez entów w park. Wyburzono cały kamienny krąg i usunięto gruzy. Nowe strumienie utworzyły jezioro otaczające wieżę Orthank. W miejscu bramy wyrosły dwa wielkie drzewa. Klucze do Orthanku zabrano do Minas Tirith[9].

Etymologia[]

„Isengard” w języku staroangielskim oznacza „Żelazny dwór”.

„Isengard” to westrońskie tłumaczenie sindarińskiego słowa "Angrenost"[10].

Kreacje w adaptacjach[]

Władca Pierścieni (trylogia filmowa)[]

Isengard bfme

Isengard w grze Bitwa o Śródziemie.

W filmach reżyserii Petera Jacksona Isengard został ukazany zgodnie z opisami J.R.R. Tolkiena.

Isengard lotro

Isengard w grze The Lord of the Rings Online: Rise of Isengard.

Władca Pierścieni: Bitwa o Śródziemie[]

W grze Bitwa o Śródziemie i Bitwa o Śródziemie II, Isengard jest grywalną frakcją.

The Lord of the Rings Online: Rise of Isengard[]

W dodatku do gry The Lord of the Rings Online, Isengard jest nowym miejscem do eksploracji.

Galeria[]

Przypisy

Advertisement