Śródziemie Wiki
Advertisement
Disambig
Nazwa tego hasła odnosi się do więcej niż jednego pojęcia. Zobacz ją tutaj - Húrin.


Húrin Thalion (ur. 441 PE - zm. ok. 503 PE) – Adan, jeden z wielkich bohaterów Pierwszej Ery, głowa rodu Hadora, władca Dor-lóminu.

Biografia[]

Húrin urodził się jako pierworodny syn Galdora i Harethy oraz brat Huora. Był niższy od mężczyzn swojego plemienia, miał jednak złote włosy i jasną karnację. Był wytrwały i mocno zbudowany. Zgodnie z przyjętą wśród ludzi tradycją Húrin i jego brat Huor wychowywali się na dworze swojego wuja Haldira z Brethilu. Tam też po raz pierwszy wzięli udział w bitwie z orkami. Odcięci od reszty wojsk omal nie zginęli, gdyby nie pomoc orłów Thorondora. Bracia zostali przeniesieni do Gondolinu. Król Turgon otoczył ich opieką i obdarzył przyjaźnią. Po rocznym pobycie i złożeniu przysięgi, że nikomu nie zdradzą drogi do Gondolinu, powrócili do Dor-lóminu. Uważano, że Húrin był człowiekiem północy, który poznał najwięcej sekretów Ñoldorów. Wkrótce w obronie fortecy Eithel Sirion zginął Galdor, przez co Húrin objął władzę nad Dol-lóminem i rodem Hadora. Z żoną Morweną doczekał się syna Túrina oraz córek Urweny i Niënor. Gdy objął władzę, wpędził orków z Ered Wethrin, zadając im wielkie straty i odrzucając ich aż do Anfauglithu.

Wziął udział w Nírnaeth Arnoediad – Bitwie Nieprzeliczonych Łez. Z garstką ocalałych z bitwy ludzi osłaniał odwrót wojsk króla Turgona. W walce zginął jego brat, Huor. W końcu pozostał sam na polu bitwy. Bronił się do końca, jednak uległ przewadze wroga. Został wzięty do niewoli, gdyż Morgoth chciał wydobyć od niego wiadomości na temat Gondolinu. Húrin nie złamał przysięgi i odmówił zdrady. Wobec nieugiętości Húrina Morgoth przeklął go wraz z całym rodem, naznaczając jego życie oraz życie żony i dzieci wielkim cierpieniem. Samego Húrina przykuł siłą swojej woli do kamiennego siedziska na zboczu Thangorodrimu. W niewoli spędził dwadzieścia osiem lat.

Kiedy dopełniły się słowa klątwy, Morgoth uwolnił Húrina w nadziei, że doprowadzi go do kryjówki króla Turgona. Húrin chciał tam się udać, jednak władca Gondolinu nie wpuścił go swojego grodu, gdyż obawiał się zdrady.

W Brethilu, przy grobie swoich dzieci spotkał Morwenę. Spędził z nią tylko jedną noc, gdyż nad ranem umarła. Zrozpaczony przeprawił się na drugi brzeg Teiglinu i podążył na południe w kierunku wzgórz Amon Rûdh. Dotarł do zniszczonego przez Glaurunga domu Finroda Felagunda. Zabił krasnoluda Mîma i wyniósł ze skarbca legendarny naszyjnik Nauglamír. Następnie udał się do Doriathu na dwór króla Thingola, tam został z niego zdjęty czar Morgotha. Húrin zostawił naszyjnik władcy Doriathu i opuścił jego królestwo. Następnie popełnił samobójstwo, rzucając się do morza.

Etymologia[]

Słowo Húrin w sindarinie oznacza "zahartowany", natomiast Thalion – "niezłomny".

Inne wersje legendarium[]

W Księdze Zaginionych Opowieści. Część Druga nosi on imię Úrin. Również tam nie popełnił samobójstwa, lecz umarł w krainie Hithluim, a jego cienia szukała Mavwina (Morwena) i wspólnie opłakiwała swoje dzieci[1].

Ciekawostki[]

Poprzednik:
Galdor Wysoki
Głowa rodu Hadora
PE 462 - PE 503
Następca:
Tuor
  1. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści, Cześć Druga, II. "Turambar i Foalóke",
Advertisement