Śródziemie Wiki
Advertisement

Hobbici – jedna z ras Śródziemia, zamieszkująca krainę Shire.

Charakterystyka rasy

Hobbici byli ludem, którego istnienie ludzie często wkładali między bajki. Ich pochodzenie nie jest do końca znane, ale wiadomo, że na początku Trzeciej Ery zamieszkiwali dolinę Anduiny. Żyli w swoim niewielkim kraju, nie czując potrzeby podróży i poznawania świata poza nim. Hobbici byli skromnym, aczkolwiek starożytnym ludem o bogatej przeszłości. Ubierali się oni w jasne kolory, szczególnie lubili żółty i zielony; rzadko nosili obuwie, ponieważ stopy ich mają z natury twardą, rzemionną podeszwę, i obrośnięte są, jak głowa, bujnym, kędzierzawym włosem, zwykle kasztanowym. Miłowali pokój i ciszę oraz żyzną ziemię. Obdarzeni byli czułym słuchem i bystrym wzrokiem, a choć mieli skłonności do tycia i nie lubili zbędnego pośpiechu, poruszali się lekko i zwinnie. Wcześnie opanowali sztukę szybkiego i bezszelestnego znikania - stosowaną w przypadku niespodziewanego spotkania z Dużymi Ludźmi, z którymi nie mieli ochoty rozmawiać - i udoskonalili ją do takiego stopnia, że ludziom zdawać się może magiczna. W rzeczywistości nigdy nie zgłębiali magii żadnego rodzaju, a ich nieuchwytność była wynikiem wyłącznie wprawy, którą dzięki dziedzicznym zdolnościom, ćwiczeniom i przyjaźni z ziemi wynieśli na wyżyny nieosiągalne dla przedstawicieli roślejszej i bardziej niezdarnej rasy. Hobbici byli bowiem ludem niewielkim, mniejszym od krasnoludów, zdecydowanie mniej przysadzistym i grubym, nawet jesli tylko trochę ustepowali im wysokością. Zajmowali się rolnictwem, zaś uwielbiali historie o bohaterach oraz genealogię własnych rodów. Nie rozumieją i nie rozumieli ani nie lubili maszyn bardziej skomplikowanych niż miechy kowalskie, młyn wodny czy ręczne krosna, chociaż narzędziami rolniczymi posługiwali się zręcznie. Mieli własny kalendarz. Hobbici ssali czy też wdychali za pomocą drewnianych lub glinianych fajek dym rozżarzonych liści ziela, zwanego liściem lub zielem fajkowym. Hobbitami nie interesował się nikt, do czasów, gdy Frodo Baggins został Powiernikiem Pierścienia. Odróżniamy trzy szczepy hobbitów (Fallohidzi, Harfootowie i Stoorowie). Zamieszkiwali głównie Shire , choć spotykano je także w innych krainach, lecz w bardzo małych ilościach, ponieważ bardzo nie znosili podróżować.

Architektura

Rasa hobbitów wytworzyła swój specyficzny typ architektury. Domostwa hobbitów były budowane na pagórkowatym terenie, w którym z łatwością można było drążyć tunele, które po zabudowie stawały się korytarzami. Takie domy utworzone w ziemi nazywano smajalami. Ciekawym miejscem, gdzie funkcjonowała taka architektura były Wielkie Smajale, które były swego rodzaju ewenementem, ze względu na wielkość oraz rozgałęzienie tego wielkiego domostwa. Wraz z zwiększeniem liczebności hobbitów, zaczęli zamieszkiwać nowe tereny, takie jak położone na moczarach czy terenach nizinnych, gdzie nie dało się budować smajali. Na takich obszarach powstawała nowoczesna architektura hobbitów, którzy budowali w takich miejscach domy z drewna czy kamienia. Budowle użytkowe takie jak kuźnie czy karczmy, nie powstawały pod ziemią, a na powierzchni. Często ich właściciele, mieszkali pod takimi warsztatami w podziemnej siedzibie.

Najbardziej znani hobbici

Etymologia

"Hobbit" jest wyrazem wymyślonym przez autora. We Wspólnej Mowie hobbitów nazywano mianem banakil (przetłumaczone na "niziołek"). Sami mieszkańcy Shire i Bree nazywali własną rasę "kudukami", co z kolei prawdopodobnie jest skróconą formą słowa kûd-dûkan - mieszkaniec nor.

Ciekawostki

  • Z racji tego, że słowo hobbit zostało zastrzeżone przez potomków Tolkiena, inni autorzy wykorzystujący tą rasę nazywają ich halflingami.
  • Jeden z wymarłych gatunków człowieka, Homo floresiensis, nazwano hobbitem z powodu niewielkiej budowy ciała.
Advertisement