Tytuł tej strony bądź zwroty w niej zawarte są przetłumaczone przez fanów, dlatego nie jest to wersja oficjalna. |
Finduilas (? PE - PE 495) – elfka, córka Orodretha, drugiego syna Finarfina.
Biografia[]
Finduilas urodziła się i wychowała w Nargothrondzie. Zakochany w niej (z wzajemnością) Gwindor nadał jej imię „Faelivrin”, czyli „Odblask Słońca na wodospadach Ivrin”[1]. Przed Nírnaeth Arnoediad para zdążyła się zaręczyć[2].
W swoim mieście poznała Túrina Turambara (przedstawiającego się jako Agarwaen), który zawędrował tam prowadzony przez Gwindora po nieumyślnym zabójstwie Belega. Finduilas lubiła rozmowy z Túrinem, wypytując go o Edainów, Dor-lómin i Ród Hadora. Podczas jednej z tych rozmów nadała przybyszowi imię „Thurin”(„Tajemnica”), stwierdzając nadto, że przypomina on wyglądem króla. Z czasem dziewczyna zaczęła czuć rozterkę: nie chciała powiększać cierpień Gwindora, ale zakochała się w Túrinie, mając jednak świadomość braku wzajemności. Gdy Gwindor wyjawił jej prawdziwe pochodzenie i imię syna Húrina i odradził wiązanie się z nim ze względu na krótkość życia ludzi (w Silmarillionie również ze względu na złe przeczucia co do przeznaczenia Túrina), wyznała mu, z jakimi trudami się zmaga. Finduilas stawała się coraz smutniejsza. Po jakimś czasie dała do zrozumienia Túrinowi, że zna jego rzeczywiste miano[2].
W 495 roku PE na Nargothrond napadły wojska Morgotha. W bitwie o miasto Gwindor, umierając od poniesionych ran, prosił Túrina, aby uratował Finduilas. Jednak ten otumaniony czarami Glaurunga zapomniał o dziewczynie, nawet gdy ta maszerowała związana tuż obok i starała się zwrócić jego uwagę[1].
Kiedy padł Nargothrond, Finduilas wraz z innymi mieszkańcami została uprowadzona przez orków. W czasie marszu na północ na oddział eskortujący niewolników uderzyli ludzie z Brethilu, urządziwszy zasadzkę przy Przeprawie na Taeglinie. Nie udało się im jednak odbić jeńców, gdyż orkowie zdążyli ich wymordować. Samą Finduilas przybito oszczepem do drzewa i ją znaleziono. Została pochowana w pobliżu miejsca, w którym zginęła. Ludzie z Brethilu usypali nad jej grobem kurhan i nazwali go Haudh-en-Elleth, co znaczy „Wzgórze Księżniczki Elfów”[1].
Charakterystyka[]
Finduilas miała złociste włosy i piękny wygląd. Túrinowi przywodził on na myśl jego rodaczki i młodszą siostrę[2].
O charakterze brak pewnych informacji; po zachowaniu można wnioskować, że Finduilas była osobą szczerą i uczuciową, która mocno przeżywała sytuację powstałą po pojawieniu się Túrina w Nargothrondzie – spoważniała jej wtedy twarz i ruchy[2].
Drzewo genealogiczne[]
Finarfin | Eärwena | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Finrod | Orodreth | Angrod | Aegnor | Galadriela | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Finduilas | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Etymologia[]
Imię Finduilas pochodzi z sindarinu i składa się z kilku segmentów: przedrostek „fin-” oznacza „włosy”, „duil” być może jest zmodyfikowanym „ethuil” („wiosna”), a „las” tłumaczy się na „liść”. Całe imię znaczy więc zapewne mniej więcej tyle, co „włosy wiosennych liści”.
Inne wersje legendarium[]
Finduilas jest wspominana w Upadku Gondolinu[3], ale nie występuje tam jako bohater. Jej imiona nie mają zmienionych form[4].
W Księdze Zaginionych Opowieści, część druga nosi imię Failivrin i w tej wersji jej ojcem nie jest Orodreth, lecz gnom imieniem Galweg.[5]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Túrin Turambar
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Túrin w Nargothrondzie”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.): Upadek Gondolinu, „Ostatnia wersja”, ISBN 978-83-8169-171-0
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.): Upadek Gondolinu, „Spis imion, nazw własnych i geograficznych”, ISBN 978-83-8169-171-0
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści, cześć druga, II. „Turambar i Foalóke”, str. 102.