Elros, Tar-Minyatur (PE 532 - DE 442) – człowiek, pierwszy król Númenoru, założyciel dynastii Elrosa.
Biografia
Urodził się jako syn Eärendila i Elwingi. Wraz z bratem Elrondem został wzięty do niewoli podczas ataku na Ujście Sirionu przez wojska Maedhrosa, Maglora, Amroda i Amrasa, którzy chcieli siłą zdobyć Silmaril, który w posiadaniu miała ich matka. Drugi z nich jednak ulitował się nad nimi i wziął na wychowanie[1].
Kiedy po zakończeniu Pierwszej Ery otrzymał wybór przynależności do rasy elfów lub ludzi, przyjął dla siebie i swoich potomków los ludzki, w przeciwieństwie do swego brata, który obrał dolę elfów[2]. Podarowana mu została wyspa Númenor, na której rozwijał się jego ród. W 32 roku Drugiej Ery został koronowany na jej pierwszego króla. Zmarł w 442 roku Drugiej Ery[3][4].
Elros miał 4 dzieci: Vardamir – następcę tronu, Manwëndila, Atanalcara i córkę Tindómiel[5].
| Poprzednik: – |
Król Númenoru DE 32 – DE 442 |
Następca: Vardamir Nólimon |
| Poprzednik: Eärendil |
Głowa rodu Hadora PE ? – DE 442 |
Następca: – |
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Podróż Eärendila i Wojna Gniewu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Podróż Eärendila i Wojna Gniewu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Podróż Eärendila i Wojna Gniewu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Dynastia Elrosa: Królowie Númenoru od założenia miasta Armenelos do Upadku”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Dynastia Elrosa: Królowie Númenoru od założenia miasta Armenelos do Upadku”