Imię "Balin" napisane pismem Morii wzorowanym na cirth.
Cirth – pierwotne pismo sindarinu.
Historia[]
Wypracowanie alfabetu sindarinu rozpoczęło się jeszcze w czasach uwięzienia Melkora. Liternictwo to stosowano do rzeźbienia napisów w drewnie, metalu lub kamieniu, dlatego miało proste linie.
Unowocześnieniem cirthu zajął się mędrzec i pieśniarz z dworu Thingola – Daeron, który opracował Długie Runy (Angerthas Daeron), prawdopodobnie adaptując unowocześnienie dokonane przez elfów z Eregionu. Później elfowie pismo to zastąpili tengwarem, wcześniej jednak cirth został przyjęty przez krasnoludów i przez ludzi. W Drugiej Erze runy krasnoludzkie uległy kilku drobnym zmianom, w Morii znane są jako Angerthas Moria. W Trzeciej Erze z nich rozwinęła się kolejna odmiana – Angerthas Erebor.[1][2]
Pierwotnie cirth nie zawierał takich zgłosek jak rh, lh, mh, v, y, œ – związane to było z faktem, że pierwotny sindarin prawdopodobnie także ich nie zawierał. W miarę rozwoju, cirth zawierał litery symbolizujące dźwięki z innych języków danego rejonu tak, aby można nim było pisać także w języku innej rasy. Właśnie to, obok łatwości rzeźbienia liter, przyczyniło się do popularyzacji pisma wśród krasnoludów.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek E Pisownia i rodzaje liter
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „Of Dwarves and Men”