|
Ta strona to zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go. |
Beregond sin. Odważny Kamień) – gwardzista Gondoru, syn Baranora, ojciec Bergila. Uczestniczył w oblężeniu Minas Tirith podczas Wojny o Pierścień. Był bardzo oddany Faramirowi, a także przyjaźnił się z Pippinem. Po wojnie osiadł wraz z synem w Emyn Arnen.
Biografia
Beregond był strażnikiem w Minas Tirith. Kiedy Gandalf wraz z Pippinem przybyli do miasta, aby naradzić się w sprawie wojny, Pippin został mianowany na rycerza Gondoru. Nie znał jednak tajnych haseł, ulic miasta itp. dlatego Denethor II - namiestnik Gondoru rozkazał posłać po jakiegoś gwardzistę, aby oprowadził Pippina. To zadanie przypadło w udziale właśnie Beregondowi. Bardzo zaprzyjaźnił się z hobbitem podczas drogi. Początkowo uważał, że niziołek jest niezdolny do walki i że władca przyjął go dla rozrywki. Kiedy ten jednak opowiedział mu co przeżył, Beregond natychmiast zmienił do niego podejście. Jego dowódcą był Faramir, do którego okazywał duże przywiązanie. Gdy siły Mordoru zaatakowały Faramir został ciężko ranny. Denethor oszalał i uznał, że i tak wszyscy ludzie zostaną zabici więc próbował spalić siebie i Faramira żywcem. Za namową Pippina Beregond sprzeciwił się władcy i bronił wejścia do sali, w której miał spłonąć jego dowódca. Denethora powstrzymał Gandalf Biały.
Borlas, młodszy syn Beregonda (jako starzec) wzmiankowany jest w 220 roku Czwartej Ery.[1]