Śródziemie Wiki
Advertisement
Disambig
Nazwa tego hasła odnosi się do więcej niż jednego pojęcia. Zobacz ją tutaj - Bard.


Bard I Łucznik (? TE - 2977 TE) – człowiek z Miasta na Jeziorze, potomek Giriona, pierwszy władca odnowionego królestwa Dale[1].

Biografia[]

Bard był żołnierzem w Esgaroth, na służbie u tamtejszego rządcy. W 2941 roku Kompania Thorina, wspierana przez ludzi z Miasta na Jeziorze obudziła smoka Smauga. Wściekły potwór postanowił dokonać okrutnej zemsty na mieszkańcach Esgaroth[2].

Obroną miasta dowodził Bard, dodając łucznikom otuchy i zachęcając rządcę, aby kazał im walczyć do ostatniej strzały. Jednak smok był zbyt potężny. Płomienie były coraz bliżej. Towarzysze porzucali go jeden po drugim. Bard po raz ostatni naciągnął cięciwę i wtedy coś usiadło mu na ramieniu. Był to drozd, znający mowę ludzi. Ptak polecił Bardowi zaczekać, aż wzejdzie księżyc i smok przeleci nad nimi. Bard znalazł w ten sposób ubytek w łuskach Smauga i zabił potwora za pomocą Czarnej Strzały[2].

Ciało martwego smoka przygniotło i zniszczyło płonące Miasto na Jeziorze. Bard zdołał się uratować, wyskakując do wody, kiedy wróg padł z jego ręki. Ocalali ludzie chcieli okrzyknąć Barda nowym królem, lecz sprzeciwił się temu rządca miasta, mówiąc że Girion był władcą Dale, nie Esgaroth. Lecz Bard wciąż czuł, że jego obowiązkiem jest służba u władcy miasta[2].

Bard, chcąc otrzymać obiecane przez krasnoludów z Kompanii Thorina skarby Ereboru, ruszył pod Samotną Górę. Razem z nim wyruszył król Thranduil, również domagający się złota. Jednak Thorin II Dębowa Tarcza nie wyraził zgody na podział skarbów z elfami, dlatego Bard ogłosił oblężenie góry[3].

W obliczu nowego niebezpieczeństwa, którym była armia goblinów dowodzona przez Bolga, Bard, Thranduil i nowo przybyły Dáin II Żelazna Stopa, dowódca wojsk krasnoludów, połączyli swoje siły i wspólnie pokonali nieprzyjaciela. W bitwie poległ Thorin II Dębowa Tarcza, przez co zaproponowano nowy podział skarbów[4].

Za swoją część złota Bard odbudował miasto Dale i w 2944 roku ogłosił się królem Dale. Inną część skarbów podarował rządcy Esgaroth, który jednak uciekł z całym złotem w góry i zmarł[5].

Bard 1977

Bard w adaptacji z 1977 roku

Bard przez okres swojego panowania odnowił królestwo Dale i utrzymywał bardzo dobre stosunki z krasnoludami z Ereboru oraz z królem Thranduilem z Mrocznej Puszczy. Jego następcą został Bain.

Adaptacje[]

Hobbit (1977)[]

Głosu Bardowi użyczył aktor John Stephenson.

Bard 2003

Bard w grze komputerowej z 2003 roku

Hobbit (2003)[]

Autorzy gry nie podali wprost, kto podkłada głos Bardowi, lecz wydaje się to być André Sogliuzzo. Bilbo Baggins pomaga mu odzyskać Czarną Strzałę i pokonać orków i ludzi chcących zrównać Esgaroth z ziemią.

Hobbit (trylogia filmowa)[]

W rolę Barda wcielił się aktor Luke Evans. Bard posiada dwie córki: Sigrid i Tildę oraz syna Baina. W Esgaroth nie służy jako żołnierz, lecz jako flisak. Rządca Esgaroth próbuje go aresztować za kwestionowanie jego władzy.

Poprzednik:
Girion, zburzenie Dali
Władca Dale
2944 - 2977 TE
Następca:
Bain

Przypisy

  1. Robert Foster, Encyklopedia Śródziemia, ISBN 978-83-241-4387-0
  2. 2,0 2,1 2,2 J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XI: Ogień i woda, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
  3. J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XV: Chmury się gromadzą, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
  4. J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XVII: Nadejście Burzy, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
  5. J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XIX: Ostatni rozdział, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
Advertisement