Aredhela - autorstwa Barbary Śliwińskiej
Aredhela (zm. ok. 330 r. PE) – elf; kobieta z rodu Noldorow, najmłodsze dziecko i jedyna córka Fingolfina.
Biografia
Urodzona jeszcze w Valinorze wróciła do Śródziemia z Wygnańcami i mieszkała z bratem, Turgonem w Nevraście i Gondolinie. Przyzwyczajona do szerokich przestrzeni i wolności źle znosiła życie w Ukrytym Królestwie. Wytrzymała tam ponad dwieście lat, w końcu zapragnęła odwiedzić synów Fëanora, którzy byli jej przyjaciółmi w Eldamarze. Turgon nie zgodził się na to, jednak widząc desperację siostry, pozwolił jej na odwiedziny u Fingona w Hithlumie.
Aby być pewnym, że siostra jest bezpieczna, przydzielił jej eskortę. Aredhela pozornie poddała się woli brata, ale już u brodu Brithiach sprzeciwiła się eskortującym ją elfom. Oświadczyła im, że udaje się do synów Feanora. Przekroczyli Sirion. Thingol nie wyraził zgody na przejazd przez swoje ziemie, dlatego też zmuszeni zostali do podążania niebezpiecznym szlakiem między dolinami Ered Gorgoroth i północną granicą Doriathu.
W okolicy Nan Dungortheb złowrogie cienie otoczyły podróżujących i Aredhela zgubiła swoich towarzyszy, jednak mimo samotności podążyła dalej. Dotarła do Himlad i na miejscu dowiedziała się, że Curufin i Celegorm są nieobecni. Ponad rok przebywała w gościnie u mieszkańców grodu, ciesząc się swobodą i dalekimi przejażdżkami. W czasie jednej z takich wypraw zabłądziła w puszczy Nan Elmoth. Odnalazł ją władca puszczy Eol, zwany Ciemnym Elfem. Zakochał się w niej i pojął ją za żonę.
Aredhela przez wiele lat przebywała w puszczy. Urodziła syna, którego nazwała Lomion, Dziecko Półmroku. Jednak ojciec nadał mu imię Maeglin, czyli Bystrooki. Aredhela opowiadała synowi o królestwie swojego ojca i w jej sercu zbudziła się tęsknota za rodzinnym krajem, dlatego uległa namowom syna i razem uciekli z Nam Elmoth.
Eol ruszył za nimi. Dogonił uciekinierów przy Brithiach, jednak zdążyli się skryć w grodzie. Zostali bardzo życzliwie przyjęci przez Turgona, niestety tuż za nimi w mury miasta dostał się Eol, który ich śledził.
Zażądał wydania żony i syna. Kiedy mu odmówiono, rozwścieczony rzucił ostrzem, chcąc zabić syna. Aredhela w ostatniej chwili zasłoniła syna własnym ciałem. Została raniona w ramię. Rana nie była groźna, jednak okazało się, że broń miała zatrute ostrze. W noc po tym wydarzeniu zmarła.
Charakterystyka
Aredhela była wysoka, miała ciemne włosy i jasną cerę, a ubierała się tylko w srebro i biel. Z tego powodu zwano ją Aredhelą Białą i Ar-Feiniel, Białą Panią Ñoldorów lub Białą Panią Gondolinu. Lubiła jeździć konno i polować.
Etymologia
Imię Aredhela, w oryginale Aredhel, pochodzi z sindarinu i można je tłumaczyć jako szlachetny elf.
Ciekawostki
- We wczesnym legendarium jej imię brzmiało Isfina.